ผลของแสงแดดต่อผิวหนัง

                แสงแดดประกอบด้วยรังสีอัลตราไวโอเลต  (ยูวี) ประมาณ  10% , รังสีอินฟราเรด ประมาณ  50% และรังสีที่มองเห็นด้วยตาเปล่าประมาณ  40 % ซึ่งมีผลต่อผิวหนังต่างกันดังนี้ 

                รังสี UVA ทำให้เกิดผิวสีแทนโดยไม่อักเสบเพราะทำให้เมลานินเกิดออกซิเดชั่น  เนื่องจากมีพลังงานต่ำ  จึงทำให้เกิดบวมแดง  หรือแดดเผาน้อยมาก  เมื่อเทียบกับ  UVB (น้อยกว่า  1,000  เท่า) แต่ทำให้เกิดการแพ้แสงได้มาก  เพราะมีผลต่อ Langerhan’s cell  จึงมีผลต่อระบบภูมิคุ้มกัน และสามารถทะลุถึงชั้นหนังแท้จึงมีผลต่อคอลลาเจน  (collagen)  และอีลาสติน (elastin) ทำให้ผิวหนังเสียความยืดหยุ่นและแก่ก่อนวัยได้  เพราะปล่อยอนุมูลอิสระออกมา  การสัมผัสรังสี UVA จะเกิดการแดงภายหลังสัมผัส  72  ชั่วโมง  ผิวจะไม่คล้ำทันที  รังสี UVA  ยังเป็นตัวส่งเสริมให้ร่างกายตอบสนองต่อ UVB มากขึ้น

                รังสี  UVB  มีพลังงานสูงจึงทำลายเซลล์ผิวหนังมาก  โดยเฉพาะผิวหนังชั้นหนังกำพร้าเพราะไม่สามารถทะลุถึงชั้นหนังแท้ได้  ทำให้เกิดอาการบวมแดง  แดดเผา ภายหลังสัมผัส  8  ชั่วโมง  และผลยังคงอยู่นานถึง  24  ชั่วโมงหรือมากกว่า  ถ้าสัมผัสนาน ๆ โดยไม่มีการป้องกัน  จะทำให้เกิดมะเร็งที่ผิวหนังได้  โดยมีผลทำลาย  DNA  ของเซลล์ผิวหนัง

                รังสี  UVC  ถูกกรองโดยโอโซนในชั้นบรรยากาศ มนุษย์จึงกระทบผลน้อยมาก  ตราบใดที่โอโซนในชั้นบรรยากาศ  ยังไม่ถูกทำลายไปเนื่องจากภาวะมลพิษทาง  อย่างไรก็ตามมนุษย์อาจได้รับรังสี UVC  จากการรั่วของกระแสไฟฟ้าได้  จึงควรระวัง  เพราะมีพลังงานสูง  ทำให้ผิวหนังถูกทำลาย (cytotoxic)  โดยเกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของ  DNA , RNA และโปรตีน  และยังทำให้เกิดอาการบวมแดงได้มาก  แม้สัมผัสระยะสั้น ๆ